Dit geldt alleen als het geen valse keuze is. Als ik jou de keuze geef tussen dood gaan en een stuk taart, dan is dat niet echt een keuze, toch?
Dus ja, het is oneerlijk als rijke mensen de keuze hebben tussen veel betalen en weinig betalen, en arme mensen de keuze tussen veel betalen en nog meer betalen. En dat zijn de “keuzes” die variabel eigen risico geeft.
Ken het concept valse keuze, maar ben het niet eens dat dit er een is. Risico nemen loont, dit geldt overal. Daarbij doe ik wel de aanname dat de risicocalculatie en beprijzing kloppen.
Om een ander vergelijk te maken: is het oneerlijk dat een rijk persoon in lucratieve en flink schommelende aandelen kan investeren omdat hij risico kan lopen, terwijl een minder rijk persoon aan een spaarrekening is gebonden?
Volgens mij is dit geen vals dilemma. Dat het misschien niet in je ideale wereldbeeld past en dat (bepaalde vormen van) zorg misschien toegankelijker moet zijn voor zowel armen als rijken, is een apart verhaal.
Om een ander vergelijk te maken: is het oneerlijk dat een rijk persoon in lucratieve en flink schommelende aandelen kan investeren omdat hij risico kan lopen, terwijl een minder rijk persoon aan een spaarrekening is gebonden?
Eigenlijk niet, maar er zijn inderdaad tal van voorbeelden te vinden dat het het makkelijkst is geld te verdienen als je geld hebt, aka dat de rijken steeds rijker worden.
Het belangrijkste verschil hier is echter dat het variabele eigen risico een systeem is dat we zelf ontwerpen, ipv dat de ongelijkheid ontstaat uit de interacties in de markt. In zekere mate bestrijden we ongelijkheid zoals jij die beschrijft al, door middel van herverdeling. Dan vind ik het bijzonder raar dat we dan via het eigen risico zelf nog een schepje boven op die ongelijkheid doen.
Dit geldt alleen als het geen valse keuze is. Als ik jou de keuze geef tussen dood gaan en een stuk taart, dan is dat niet echt een keuze, toch?
Dus ja, het is oneerlijk als rijke mensen de keuze hebben tussen veel betalen en weinig betalen, en arme mensen de keuze tussen veel betalen en nog meer betalen. En dat zijn de “keuzes” die variabel eigen risico geeft.
Ken het concept valse keuze, maar ben het niet eens dat dit er een is. Risico nemen loont, dit geldt overal. Daarbij doe ik wel de aanname dat de risicocalculatie en beprijzing kloppen.
Om een ander vergelijk te maken: is het oneerlijk dat een rijk persoon in lucratieve en flink schommelende aandelen kan investeren omdat hij risico kan lopen, terwijl een minder rijk persoon aan een spaarrekening is gebonden?
Volgens mij is dit geen vals dilemma. Dat het misschien niet in je ideale wereldbeeld past en dat (bepaalde vormen van) zorg misschien toegankelijker moet zijn voor zowel armen als rijken, is een apart verhaal.
Eigenlijk niet, maar er zijn inderdaad tal van voorbeelden te vinden dat het het makkelijkst is geld te verdienen als je geld hebt, aka dat de rijken steeds rijker worden.
Het belangrijkste verschil hier is echter dat het variabele eigen risico een systeem is dat we zelf ontwerpen, ipv dat de ongelijkheid ontstaat uit de interacties in de markt. In zekere mate bestrijden we ongelijkheid zoals jij die beschrijft al, door middel van herverdeling. Dan vind ik het bijzonder raar dat we dan via het eigen risico zelf nog een schepje boven op die ongelijkheid doen.